Kontekst historyczny:

-panowanie Ramzesa Wielkiego, faraona, który odbudowuje Egipt po najeździe Hyksosów (zachodnioazjatycki lud)

-spisana przez Kapłana w 6 w p.n.e.

-akcja toczy się w XIII w

O świcie spojrzał Pan ze słupa ognia i ze słupa obłoku na wojsko egipskie i zmusił je do ucieczki. I zatrzymał koła ich rydwanów, tak że z wielką trudnością mogli się naprzód posuwać. Egipcjanie krzyknęli: Uciekajmy przed Izraelem, bo w jego obronie Pan walczy z Egipcjanami. A Pan rzekł do Mojżesza: Wyciągnij rękę nad morze, aby wody zalały Egipcjan, ich rydwany i jeźdźców. Wyciągnął Mojżesz rękę nad morze, które o brzasku dnia wróciło na swoje miejsce. Egipcjanie uciekając biegli naprzeciw falom, i pogrążył ich Pan w środku morza. Powracające fale zatopiły rydwany i jeźdźców całego wojska faraona, którzy weszli w morze, ścigając tamtych, nie ocalał z nich ani jeden. Izraelici zaś szli po suchym dnie morskim, mając mur wodny po prawej i po lewej stronie. W tym to dniu wybawił Pan Izraela z rąk Egipcjan. I widzieli Izraelici martwych Egipcjan na brzegu morza. Gdy Izraelici widzieli wielkie dzieło, którego dokonał Pan wobec Egipcjan, ulękli się Pana i uwierzyli Jemu oraz Jego słudze Mojżeszowi. Wtedy Mojżesz i Izraelici razem z nim śpiewali taką pieśń ku czci Pana: Będę śpiewał ku czci Pana, który wspaniale swą potęgę okazał, gdy konia i jeźdźca jego pogrążył w morzu.

Wydarzenie jest niewątpliwie cudowne. Można próbować interpretować je przy pomocy różnych zjawisk naturalnych, ale istota przesłania tego fragmentu Biblii jest jedna: Bóg wyraźnie interweniuje, aby wyzwolić swój lud. Bóg obiecał wyzwolenie i dotrzymuje słowa wbrew ludzkim kalkulacjom.

Kiedy człowiek nie może już nic zrobić, objawia się potężna ręka Pana. Wody Morza Czerwonego stają się wodami sądu: dla wierzących stają się bramą do życia, dla Egipcjan stają się grobem. To przywołuje nam inne wody, wody Chrztu świętego, przez które przeszliśmy do wolności dzieci Bożych. Jest to tylko i wyłącznie dar Boży, wynik interwencji Boga samego.

Psalm 77:

17 Boże, ujrzały Cię wody,

ujrzały Cię wody: zadrżały

i odmęty się poruszyły.

18 Chmury wylały wody,

wydały głos chmury

i poleciały Twoje strzały.

19 Głos Twego grzmotu wśród terkotu kół7,

pioruny świat rozjaśniły:

poruszyła się i zatrzęsła ziemia.

20 Twoja droga wiodła przez wody,

Twoja ścieżka przez wody rozległe

i nie znać było Twych śladów.

21 Wiodłeś Twój lud jak trzodę

ręką Mojżesza i Aarona.